Paradygmat Teorii Wiecznego Istnienia:

Paradygmat Teorii wiecznego istnienia: Nasz wszechświat miał swój początek około 13,8 miliarda lat temu w formie gwałtownego zjawiska. To znaczy, że powstał w konkretnym momencie. Przedtem nie istniał ani czas ani nie było określonej przestrzeni.

Paradygmat (w szerszym znaczeniu) – wszechświat kiedyś powstał. A na dodatek nie powstał z niczego. To, co istniało przedtem, musi być jakąś rzeczywistością, gdyż według aksjomatu teorii wiecznego jakiekolwiek materialne istnienie nie może powstać z niczego. Skoro wszechświat powstał z energii, to i ona podlega pewnikowi, że nie mogła powstać z niczego.

Paradygmat teorii wiecznego istnienia wpływa na powstawanie zbioru podstawowych pojęć, które powinny być niepodważalne. Wprowadzam je stopniowo, w wyniku wielu procesów badawczych prowadzonych przez system analityczne o nazwie essenceizm. Każdy ustalony już paradygmat to wzorzec, generujący reguły dla teorii.

Zatem paradygmat to pewnik systemowy (wynikający z logicznego myślenia wielu ludzi i wciąż sprawdzany).

Tak również brzmi twierdzenie, które między innymi przyczyniło się do powstania teorii wiecznego istnienia.

 

(Naukowość kreowania wiedzy wyraża się w jej zgodności z paradygmatem i tym, co dana społeczność naukowa uważa za niepodważalne i niewymagające dowodów naukowych, a więc bazowanie na aksjomatach).